My sweet little girl

گفت : به زندگیم خوش اومدی !
گفتم : من به زندگی هیچ کسی خوش نمیام !

My sweet little girl...

کم پیش میاد اتوبان گردی خسته امون کنه اما وقتی میکنه پناه میبریم به کوهپایه ی برج میلاد ... 

صندلی ها رو میخوابونیم ، صدای لعنتی رو زیاد میکنیم ، سان روف رو باز میکنیم و سر این دعوا میکنیم که میلاد برق برقی رو نگاه کنیم یا اون یه دونه ستاره ای که از یه ذره سقف ماشین پیداست ... 

 

شد 10 تا اما مثه 100 تا میمونه ...

 

 

My sweet little girl...

کَمییت مهم نیست ، کیفیتِ که ارزش داره ... همیشه خنده دار ترین حرفی بود که شنیدم ، میگفتم تا عددا نگذره کیفیت به وجود نمیاد که ، کیفیت حاصلِ گذشتن خیلی روز و وقت و ساعت و تلاشه ... وقتی که اومد اما هر روز کیفیت 100 روز رو پیدا کرد و هر ماه یک سال ... هر خاطره قد 10 تا خاطره تو دل خودش جا داد و هر قطره اشک یه سیلاب و هر لبخند قد 1000 قهقه ی از ته دل با صمیمی ترینت . وقتی نیست جای خالیش میشه یه استخوون رو زخمِ بد قلقِ کفِ پات یا یه تیغ ِ ماهی ضُمُخت ته ِ گلو ... انقد سردی و گرمی دیدی و انقد لباس پاره کردی که دیگه هیچ نبودنی تکونت نده و هیچ جای ِ خالی ای برات جهنم نباشه ، اما My sweet little girl...

همه ی ما تو زندگی یه ترسایی داریم عزیز ِ جانم ، همه ی ما از روی ترس و لج و نخواستن واسه بیرون رفتن از نقطه ی امنیتمون تصمیمایی رو تو یه نقطه هایی از زندگیمون میگیریم و انقد روشون پا فشاری میکنیم که دیگه میشه ناخودآگاه ذهنمون و از یه جایی به بعد حتی وقتی خودمون هم بخواییم از اون تصمیما بگذریم کار ِ نشدنی ای میشه ... هیچ جنگی سخت تر از جنگیدن با خود نیست عزیزِ جانم ... میشه انتخاب بین بد و بدتر . نه طاقت نداشتن هست و نه طاقت داشتن ... میشه برزخ ، میشه بغض صبحگاهی و حالت تهوع عصرگاهی و بیخوابی شامگاهی . ولی کسی برنده اس که حاضر شه واسه دل خودش هم که خودشه پا به مید My sweet little girl...

چه جوری قهوه امو سر بکشم که ته ِ فالم تو باشی عزیزِ تمام عیارِ من ؟!

My sweet little girl...

کاش بره با یه خدا شناسی حرف بزنه و بگه : میترسم ...

اون خدا شناسم دستاشو بزاره رو شونه هاش ، محکم تکونش بده و تو چشاش نگاه کنه و بگه : وقتی دوسش داری خطر کن !

دوس داره یعنی ؟!

 

 

My sweet little girl...